ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ

Όταν μια νέα τάξη μαζεύεται την πρώτη μέρα στο χώρο διδασκαλίας της, το πρώτο σημαντικό βήμα είναι να γνωριστούν όλοι οι μετέχοντες μεταξύ τους. Η γνωριμία με τους συμμαθητές και τη δασκάλα μας/το δάσκαλό μας είναι άκρως σημαντική, γιατί όλη τη σχολική χρονιά θα εργαζόμαστε μαζί ως ομάδα. Μερικά παιχνίδια πρώτης γνωριμίας είναι τα εξής, δοκιμασμένα εδώ και χρόνια με επιτυχία:

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΜΠΑΛΑ
Η δασκάλα φέρνει στην τάξη μια μπάλα (από αυτές τις μαλακές, που μπορεί να έχουν και κουδουνάκι μέσα για να κάνουν ένα μικρό ήχο) και εξηγεί πως θα πετάει τη μπάλα ο ένας στον άλλον και ο κάθε ένας που θα την πιάνει θα λέει το όνομά του. Στο παιχνίδι παίρνει μέρος και η δασκάλα. Ο βασικός κανόνας είναι να μην πετάμε τη μπάλα δυνατά ούτε ψηλά. Στόχος είναι να παίξουμε και όχι να χτυπήσουμε.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΜΑΛΛΙ
Ο κανόνας είναι ο ίδιος με της μπάλας, μόνο που εδώ η δασκάλα ξεκινάει να πετάει το κουβάρι σε ένα παιδί πρώτη και κρατάει την αρχή του, έτσι ώστε το κουβάρι σιγά σιγά να ξετυλίγεται. Κάθε ένα παιδί κρατάει κλωστούλα και πετάει το υπόλοιπο κουβάρι. Όταν όλοι έχουμε πει το όνομά μας, θα έχουμε φτιάξει έναν ιστό αράχνης. Και μια που θα έχουμε φτιάξει ιστό, εάν είμαστε σε ξενόγλωσσο τμήμα μπορούμε να πούμε και το τραγουδάκι itsy bitsy spider. Αν έχουμε περισσότερη ώρα, όρεξη και φαντασία, μπορούμε να τους πούμε μια μικρή ιστορία καθώς θα μαζεύουμε σιγά σιγά το κουβάρι, παίρνοντας την κλωστούλα από τα χεράκια ενός ενός παιδιού, που μάλιστα να περιλαμβάνει και τα ονόματά τους.

Π.χ. Ήταν κάποτε, μια φορά κι έναν καιρό, μια πριγκίπισσα αράχνη, η Γλυκούλα. Η Γλυκούλα, λοιπόν, λάτρευε να φτιάχνει παντού ιστούς. Μάταια φώναζε η μαμά της ότι εάν συνέχιζε έτσι, θα γέμιζε όλο το μαγικό τους δάσος με ιστούς και τότε τα ζώα δεν θα είχαν που να μείνουν, οι άνθρωποι δεν θα είχαν κανένα λόγο να τους επισκέπτονται και όλα τα δέντρα θα έχαναν το καταπράσινο φύλλωμά τους, γιατί θα ήταν καλυμμένα με ιστούς. Μια μέρα, λοιπόν, καθώς η Γλυκούλα έπλεκε έναν τεράστιο ιστό πάνω σε ένα έλατο, ξαφνικά άκουσε μια φωνούλα. "Μα καλά, είναι Χριστούγεννα και δεν το ήξερα; Μαμά, κοίτα, ένα έλατο είναι κιόλας στολισμένο!" ήταν η Μαρία (και παίρνουμε το νήμα από τα χεράκια της Μαρίας και αρχίζουμε να τυλίγουμε το κουβάρι) Μα το δέντρο δεν ήταν στολισμένο. Ήταν κατάλευκο γιατί η Γλυκούλα είχε τόσο ενθουσιαστεί με τον ιστό της που είχε καλύψει σχεδόν όλο το δέντρο. "Όχι, Μαρία" ακούστηκε μια άλλη φωνή. "Δε βλέπεις; Μάλλον είναι κρυωμένο ή το πονάει κανένα κλαδί. Αφού είναι τυλιγμένο ολόκληρο" είπε ο Γιώργος (και παίρνουμε το μαλλί από τα χέρια του Γιώργου και συνεχίζουμε να τυλίγουμε). "Μα καλά, πονάνε τα δέντρα;" απόρησε η Ειρήνη (και παίρνουμε το μαλλί από τα χεράκια της Ειρήνης). "Εγώ έχω ακούσει ότι και τα δέντρα πονάνε, ειδικά όταν τα κόβουμε", πρόσθεσε ο Αντρέας (και παίρνουμε την κλωστούλα του Ανδρέα). "Κι εμένα μου έχει πει η μαμά μου ότι είναι ζωντανά και καλόψυχα κι ότι όταν τους μιλάμε γίνονται πολύ ευτυχισμένα και μεγαλώνουν γρηγορότερα, γι αυτό όταν δεν με κοιτάζει εγώ πηγαίνω κοντά στην τριαναταφυλλιά μας και της τραγουδάω το Μια Ωραία Πεταλούδα. Και έτσι έβγαλε γρήγορα λουλούδια. Είναι αλήθεια!" Πετάχτηκε η Ηρώ (και παίρνουμε το μαλλάκι από την Ηρώ). "Κοιτάξτε, κοιτάξετε εκεί ψηλά!" φώναξε με ενθουσιασμό ο Μιχάλης (και παίρνουμε και τη δική του κλωστούλα) "Μια μεγάλη αράχνη! Έι, πώς σε λένε; Ποια είσαι;" τη ρώτησε. "Είμαι η Γλυκούλα" του απάντησε εκείνη. "Και γιατί φτιάχνεις τον ιστό σου στο δέντρο;" τη ρώτησε η Κυβέλη(και παίρνουμε και το δικό της κομματάκι) "Το έχεις γεμίσει, δε βλέπεις;" τη μάλωσε ο Χάρης (και παίρνουμε και από εκείνον την κλωστούλα). Τότε ήταν που η Γλυκούλα κατάλαβε ότι τελικά μάλλον ήταν άσχημο αυτό που έκανε. Υποσχέθηκε στα παιδιά ότι θα σταματούσε και όλα μαζί της υποσχέθηκαν να τη βοηθήσουν να βγάλει τους ιστούς από τα δέντρα. Ζήτησαν λοιπόν από τη δασκάλα τους να πάνε όλοι μαζί με την καινούρια τους φίλη και να κάνουν το δάσος όπως ήταν πριν. Έτσι, όλοι οι καινούργιοι φίλοι, ξεκίνησαν και έφτιαξαν όλα τα δέντρα, όλα τα μονοπάτια και όλα τα μανιταράκια τους δάσους ώστε να είναι καθαρά και όμορφα και η αραχνούλα μας τα περίμενε με τη δασκάλα τους για να μάθουν πολλά καινούρια πράγματα κάθε φορά.
Και κάπως έτσι κλείνουμε το παραμύθι μας. Ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε διαλόγους ή να επινοήσουμε πολλές διαφορετικές ιστορίες.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ
Μια άλλη ιδέα είναι να φτιάξουμε με τα παιδιά κατασκευές με βάση ένα θέμα, τις οποίες τα παιδιά θα πάρουν μαζί τους φεύγοντας. Στόχος είναι η κατασκευή του κάθε παιδιού να λέει το όνομά του και να δώσει ένα ύφος στην τάξη μας.
Για παράδειγμα, μπορούμε να πάρουμε φελλούς και να ενώσουμε με κόλλα τρεις, να βάλουμε στο μεσαίο οδοντογλυφίδα και να στερεώσουμε επάνω της ένα χρωματιστό χαρτί σαν πανί. Φτιάξαμε μια βαρκούλα. Στο πανί θα γράψει ο καθένας το όνομά του, θα το βάλει στο θρανίο του μέχρι να φύγει και στο τέλος θα το πάρει στο σπίτι. Μπορούμε να τους πούμε ότι αυτά είναι τα καραβάκια με τα οποία θα ταξιδέψουμε στις νέες μας γνώσεις, ή ότι το ταξίδι προς έναν υπέροχο κόσμο ξεκινά.
Μια δεύτερη ιδέα είναι το δάσος. Για τα κορίτσια μπορούμε να φτιάξουμε λουλουδάκια και για τα αγόρια μανιταράκια, κατασκευές με χαρτόνι, την κορυφή των οποίων θα τρυπήσουμε με διακορευτή και θα περάσουμε κορδελίτσα, μαλλί ή σπάγκο. Π.χ. θα είμαστε η τάξη του μαγεμένου δάσους, όπου όλη τη χρονιά θα μάθουμε υπέροχα πράγματα, θα παίξουμε, θα τραγουδήσουμε και θα γελάσουμε. Η κατασκευή θα είναι για να τη βάλουν για παράδειγμα στο χερούλι της πόρτας του δωματίου τους στο σπίτι, ένδειξη ότι ανήκουν στο σχολείο τους σε αυτή την εκπληκτική τάξη!
Μια τρίτη ιδέα και αρκετά πιο απλή είναι τα αστεράκια από φελλό, τα οποία θα κόψουμε και θα στολίσουμε με χρυσόσκονη. Θα είμαστε η τάξη των πιο λαμπερών αστεριών του ουρανού, ή μικροί αστροναύτες.

Αυτά προς το παρόν! Καλή επιτυχία και καλή αρχή!