ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα...
Η Ιόλη είναι ξύπνια στο κρεβάτι της. Φυσικά όταν άνοιξε η μητέρα της την πόρτα πριν από λίγη ώρα να τη δει γύρισε στο πλευρό της και έκλεισε τα μάτια για να νομίσει ότι κοιμόταν. Μόλις η πόρτα έκλεισε ξανά και ήταν σίγουρη πως όλοι είχαν πέσει για ύπνο, είχε σηκωθεί και είχε τραβήξει λίγο την κουρτίνα του παραθύρου της, ίσα για να φαίνεται έξω ο πεντακάθαρος, γεμάτος αστέρια ουρανός.
"Φέτος είμαι σίγουρη πως θα σε δω, Άγιε Βασίλη". Ψιθύρισε μόνη της. Τα μάτια της έμειναν καρφωμένα στον ουρανό και τα αφτιά της τεντωμένα για να ακούσει τα καμπανάκια από το έλκηθρο. Πέρασε αρκετή ώρα από τότε, ώσπου κάποια στιγμή ο ουρανός έξω από το σπίτι της φωτίστηκε με χιλιάδες χρώματα και μια βροχή από χρυσόσκονη άρχισε να πέφτει! Η Ιόλη δεν το πίστευε! Θα έβλεπε επιτέλους τον Άγιο Βασίλη! Ήξερε, όμως, πως δεν έπρεπε να την καταλάβει εκείνος, αλλιώς θα εξαφανιζόταν αμέσως! Έτσι, σηκώθηκε βιαστικά από το κρεβάτι της και, πατώντας στις μύτες των ποδιών της, κατέβηκε τη σκάλα που οδηγούσε στο σαλόνι, όπου ήταν στολισμένο και κατάφωτο το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυτό όμως που βρήκε η Ιόλη, ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που περίμενε να δει!
Μικρά πράσινα πλασματάκια ήταν παντού μέσα στο σαλόνι της! Επάνω στα έπιπλα, μέσα στο πιάτο με τα μελομακάρονα, άλλο τίναζε την άχνη από τους κουραμπιέδες, άλλο προσπαθούσε να βγάλει το αστέρι από την κορυφή του δέντρου, ένα άλλο άνοιγε τα δώρα και την τελευταία στιγμή είδε μια μικρή ομάδα άλλων να μπαίνουν τρέχοντας σαν αστραπή μέσα στην κουζίνα! "Τι είστε εσείς;" τους φώναξε θυμωμένη και μια φανερή απογοήτευση είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό της! "Που είναι ο Άγιος Βασίλης; Τι του κάνατε;" απαίτησε να μάθει.
Τα πλασματάκια έμειναν ακίνητα εκεί που βρίσκονταν και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Στη συνέχεια, ξέσπασαν σε δυνατά γέλια! "Ο Άγιος Βασίλης; Περίμενες τον Άγιο Βασίλη; ΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ!" της είπε ένα από αυτά. Τότε, τα ματάκια της βούρκωσαν και ψιθύρισε "Νόμιζα πως αυτή τη χρονιά θα ερχόταν και σε μένα." Τα πλασματάκια όμως δεν την έδωσαν καμία σημασία, παρά μόνο συνέχισαν να κάνουν ζαβολιές και να ξεστολίζουν το δέντρο. "Τουλάχιστον θα μου πείτε τι είστε εσείς; Από ότι καταλαβαίνω, σίγουρα δεν είστε ξωτικά! Και σίγουρα δεν ήρθατε για να φέρετε δώρα".
Εκείνη τη στιγμή όμως, όλα σταμάτησαν για να την κοιτάξουν. Ακόμη και αυτά που είχαν πάει στην κουζίνα και ο Θεός ξέρει τι έκαναν εκεί μέσα βγήκαν και άρχισαν όλα μαζί να έρχονται κοντά της, με ένα βλέμμα απορίας. Όλα άρχισαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους "Ρώτησε ποιοι είμαστε! Νοιάστηκε κάποιος για το ποιοι είμαστε; Και δεν πήρε τη σκούπα να μας πετάξει από το σπίτι. Δεν ξέρει! Δεν ξέρει!" Οι φωνούλες τους είχαν απλωθεί σαν σούσουρο και η Ιόλη τους ρώτησε ξανά. "Ποιοι είστε, όμως; Γιατί δεν μου λέτε; Τι θέλετε εδώ;"
Το πράσινο πλασματάκι που της είχε μιλήσει και πριν, της έκανε νόημα να καθίσει στον καναπέ. Εκείνη το έκανε και όλα τα πράσινα πλασματάκια εκτός από εκείνο που θα της εξηγούσε κάθισαν επάνω στο χαλί, σαν να ήταν έτοιμα να ακούσουν μια ιστορία της γιαγιάς! Και τότε, η αφήγηση ξεκίνησε:
"Έχεις ακούσει ποτέ μικρή μου, για τους καλικάντζαρους;" τη ρώτησε. "Όχι", του απάντησε εκείνη. "Τότε, άκου την ιστορία μας. Κάποτε, ήμασταν κι εμείς πλάσματα της γης και ζούσαμε μέσα στα δάση. Λατρεύαμε να φτιάχνουμε τα σπίτια μας μέσα στα δέντρα που υπήρχαν κοντά στις λίμνες, γιατί κι εμείς τρώμε ότι και τα ψαράκια των λιμνών. Ζούσαμε μια υπέροχη ζωή και νοικοκυρεμένη εδώ πάνω. Κάθε Χριστούγεννα ανταμώναμε με τις νεράιδες των δασών και των νερόμυλων και στήναμε γλέντια τρικούβερτα! Να δεις χορούς και μουσικές! Και γλυκά που έφτιαχναν εκείνες, με μέλι από το νέκταρ των λουλουδιών! Αχ τα γλυκά! Η ατυχία μας όμως, είναι ότι δεν είμαστε και οι πιο όμορφοι σε όλη τη φύση. Έτσι, μια μέρα, στα αρχαία χρόνια, ήρθαν άνθρωποι να χτίσουν τα σπίτια τους κοντά σε μια από τις λίμνες που ζούσε ο λαός μας! Και σαν μας είδαν πήραν μια τρομάρα.... Τί να σου λέω. Ούρλιαζαν, μας χτυπούσαν, μας πέταγαν από τα δέντρα μας από την τρομάρα τους! Η είδηση για εμάς διαδόθηκε από στόμα σε στόμα γρήγορα και δεν άργησαν να μας ξετρυπώσουν όλους και να μας πετάξουν να ζήσουμε στα έγκατα της γης! Μας πήρε εκατοντάδες χρόνια για να βρούμε ένα σωστό τρόπο να ζούμε εκεί κάτω. Και ξέρεις, ο κόσμος ακριβώς κάτω από εσάς δεν διαφέρει και τόσο πολύ από τον εδώ! Είναι μόνο πολύ πιο σκοτεινά. Έπειτα, αποφασίσαμε να εκδικηθούμε τον άνθρωπο και μόλις ανακαλύψαμε το δέντρο που κρατάει τη Γη στη θέση της, αποφασίσαμε να το πριονίσουμε, για να πέσει ο Άνθρωπος κάτω και να ανέβουμε επάνω ξανά εμείς. Το προσπαθούμε κάθε χρόνο, όμως κάθε Χριστούγεννα ανεβαίνουμε στο έδαφος για να ξαναβρούμε τις νεράιδες και μόλις επιστρέψουμε το δέντρο είναι πάλι γερό! Έτσι, αφού δεν τα έχουμε καταφέρει έως τώρα, περιοριζόμαστε σε σκανταλιές και ξεστολίσματα και στα σπίτια που μπαίνουμε τρώμε και τα γλυκά! Γιατί τον Άγιο Βασίλη όλοι τον ποτίζουν γάλα και τον ταίζουν κουλούρια και για εμάς ούτε έξω από την πόρτα δεν αφήνουν ένα μελομακάρονο. Τόσα χρόνια όλοι οι άνθρωποι μας μισούν, όμως κανείς δε ρώτησε τι είμαστε. Κανείς δε νοιάστηκε μέσα σε όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια. Μόνο εσύ! Για αυτό και σου λέω την ιστορία μας!"
Όλοι ήταν σιωπηλοί όταν σταμάτησε να μιλάει ο καλικάντζαρος και μια βαθιά μελαγχολία τους χρωμάτιζε όλους. Η Ιόλη σκεφτόταν. Γύρισε και τον κοίταξε τότε και του είπε: "Εάν μου υποσχεθείς να μαζέψετε το σπίτι όπως ήταν, για να μη φωνάζει η μαμά μου το πρωί, θα σας δώσω όσα γλυκά θέλετε και σας υπόσχομαι, πως την ιστορία σας θα την πω σε όλους και θα διαδοθεί σε κάθε σπίτι, σε όλο τον κόσμο!" Ο καλικάντζαρος σκέφτηκε για λίγο. "Εντάξει", είπε "στρατιώτες, ώρα για δουλειά! Θα κάνουμε αυτό το σπίτι υπέροχο!" Όλοι σηκώθηκαν και σε λίγα λεπτά, το σπίτι ήταν καλύτερο από πριν! Η Ιόλη κράτησε την υπόσχεσή της και τους έδωσε μια μεγάλη σακούλα γεμάτη μελομακάρονα, κουραμπιέδες και μπισκότα από πιπερόριζα! Έδωσε ένα γλυκό φιλί στον καινούριο της φίλο και εκείνος από πράσινος έγινε... κόκκινος. "Αγάπη" είπε συγκινημένος! "Πόσα χρόνια έχουμε να την εισπράξουμε" Και με απόλυτη ησυχία έφυγαν και μετατράπηκαν πάλι σε βροχή χρυσόσκονης που γέμισε το χιονισμένο δρόμο.
Τα χρόνια πέρασαν και η Ιόλη δε σταμάτησε να λέει την ιστορία που είχε ακούσει σε όλα τα παιδιά που γνώριζε. Μόνο στα παιδιά, γιατί οι μεγάλοι είχαν πια χάσει τη μαγεία. Και τα παιδιά την έλεγαν σε άλλα, και τα άλλα σε άλλα..... Και έτσι η ιστορία των καλικάντζαρων μαθεύτηκε σε κάθε σπιτικό, σε κάθε χώρα, σε κάθε παιδί. Και κάθε βράδυ Χριστουγέννων, δίπλα από τα κεράσματα για τον άγιο Βασίλη, τα παιδιά βάζουν και ένα δεύτερο πιατάκι με γλυκά και λιχουδιές... για τους "νυχτερινούς επισκέπτες", που μπερδεύει τους γονείς, αλλά που ποτέ δε ρωτούν για εξηγήσεις! Και αν ποτέ βρεθείτε σε κανένα δάσος τα Χριστούγεννα, μην παραξενευτείτε αν ακούσετε τραγούδια και δείτε λαμπυρίσματα ανάμεσα στα δέντρα. Θα είναι οι φίλοι μας, μαζί με τις νεράιδες τους, που βρίσκονται ξανά....
Χαρούμενα Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά!!!

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΒΑΖΑ ΜΕ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Μια δεύτερη ιδέα για φέτος με τα βαζάκια που μάζεψα από τους συναδέλφους μου, ήταν να ζωγραφίσω παραστάσεις επάνω στα βαζάκια μου με χρώματα ειδικά για γυαλί. Η έμπνευσή μου με οδήγησε σε αυτά τα δείγματα που βλέπετε εδώ... Τώρα, του χρόνου.... Θα βρούμε κι άλλα σχέδια!!! Αυτό δεν ενδείκνυται για να γίνει από παιδιά, αλλά αν θέλετε, είτε για την τάξη, για να βάλετε μέσα τα καραμελάκια τους, είτε για το σπίτι σας... πάρτε ιδέες! Και να θυμάστε αν το δοκιμάσετε να φτιάχνετε πάντα περίγραμμα!

ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΒΑΖΑ ΜΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

...Και μια που έρχονται Χριστούγεννα, έρχονται ιδέες για να στολίσουμε το σχολείο μας! Μια ιδέα για αξιοποίηση ανακυκλώσιμων υλικών είναι τα βάζα με παραστάσεις.

Τα υλικά μου
Βάζα από μέλι, μαρμελάδα κλπ
Αφρώδες χαρτί κατασκευών κόκκινο, πράσινο, κίτρινο
Ψαλίδι
Κοπίδι
Κόλλα
Τεχνητό χιόνι

Πώς το έφτιαξα
Τύπωσα από το ίντερνετ πρότυπο για τρισδιάστατο σπιτάκι και το αποτύπωσα επάνω σε κίτρινο και πράσινο αφρώδες χαρτί. Στη συνέχεια το έκοψα, με το κοπίδι έφτιαξα πόρτα και παράθυρα, το δίπλωσα και το κόλλησα ώστε να γίνει τρισδιάστο και με βάση το σπιτάκι έκοψα και στο κόκκινο αφρώδες τη σκεπή του. Ένωσα τα κομμάτια και το σπιτάκι έτοιμο. Στη συνέχεια, σε πράσινο αφρώδες έκοψα ένα δεντράκι (φρόντισα να έχει εμπρός και πίσω πλευρά) και το στόλισα με γκλίτερ χρυσόσκονες. Ένα δεντράκι για κάθε σπιτάκι. Έπειτα, έβαλα μέσα στο κάθε βάζο τεχνητό χιόνι και στερέωσα επάνω του το κάθε σπιτάκι και το κάθε δεντράκι. Ζωγράφισα τα καπάκια των βάζων με ανεξίτηλους μαρκαδόρους και έτοιμα και όμορφα τα στολίδια μας για τα γραφεία υποδοχής! Δοκιμάστε τα και με τα παιδιά σας ή με τους μαθητές σας! Μπορείτε να δημιουργήσετε μοναδικά πράγματα και να μοιραστείτε με τα μικρούλια σας υπέροχες στιγμές δημιουργίας!

Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας είναι ένα κομμάτι που πολλοί νέοι μαθητές είτε αγνοούν πλήρως είτε έχουν λανθασμένα μέσα στο μυαλό τους σε πολλές περιπτώσεις. Επειδή, λοιπόν, άκουσα πριν λίγο καιρό ότι έχει γίνει σχολική αργία μια ημέρα που ένα τανκς του Χίτλερ(!) σκότωσε κατά λάθος (!) κάτι παιδιά μπροστά στο Πολυτεχνείο, είπα να συμπυκνώσω σε λίγες κατανοητές κατά τη γνώμη μου γραμμές, μια σύντομη παρουσίαση του γεγονότος, που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε με τους μαθητές μας για να γνωρίζουν κι εκείνοι τα πιο πρόσφατα γεγονότα της ιστορίας μας!

Τι είναι η Λέξη Χούντα
Είναι λέξη ισπανικής προέλευσης και σημαίνει στα ελληνικά "σύνδεσμος". Ο όρος χρησιμοποιήθηκε με την έννοια "Στρατιωτικός Σύνδεσμος" στη χώρα μας, μετά από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και καθώς είχε χρησιμοποιηθεί αρκετά από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία κατά την καταγραφή τους για τα γεγονότα της επταετίας στη χώρα μας. Ως διεθνής όρος, έχει μείνει πλέον να σημαίνει ομάδα στρατιωτικών που συνωμοτούν με σκοπό να καταλάβουν την εξουσία μας χώρας.

Το πραξικόπημα και η πτώση
Μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου, οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν λειτουργούσαν υπό το φόβο μιας εξέγερσης κομμουνιστών (την τότε περίοδο η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν σε Ψυχρό Πόλεμο με την Αμερική και προσπαθώντας να αυξήσει τη δύναμή της, έκανε απόπειρες να προσεταιριστεί στη σφαίρα επιρροής της χώρες, προσεγγίζοντας τις φιλοκομμουνιστικές παρατάξεις. Αυτό ερχόταν βέβαια σε αντίθεση με το Δυτικό κόσμο και όλες τις εκάστοτε κυβερνήσεις που τον στήριζαν.) Έτσι, υπήρχε στενός έλεγχος του Τύπου και της δημόσιας έκφρασης σχετικών αντιλήψεων μέσω ενός μηχανισμού αποτελούμενου από στρατιωτικούς και έλληνες και ξένους δημοσιογράφους. Η εμπλοκή των στρατιωτικών σε αυτό το κομμάτι τους παρείχε την πληροφόρηση και όλα τα εργαλεία που χρειάζονταν ώστε να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους να καταλάβουν την εξουσία. Έτσι, στις 21 Απριλίου 1967, στρατιωτικοί ηγούμενοι από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και με τη συμμετοχή των Στυλιανού Παττακού και Νικολάου Μακαρέζου, κατέλαβαν την εξουσία και μια πορεία επτά χρόνων ακολούθησε, η λεγόμενη επταετία. Στην ασυδοσία της κυβέρνησης αντιτάχθηκαν φοιτητές, οι οποίοι μετά από πορεία οχυρώθηκαν και κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, στις 14 Νοεμβρίου 1973. Έμειναν εκεί ως τις 17 Νοέμβρη, όπου αποφασίστηκε από τον επικεφαλής του τάγματος του στρατού να γκρεμιστεί η πύλη του Πολυτεχνείου. Το συγκεκριμένο γεγονός σήμανε την αρχή του τέλους μιας κυβέρνησης που ο κόσμος απευχόταν και που,μετά από την εξέγερση των φοιτητών, κατάλαβε πως μπορούσε να αποτινάξει. Η Χούντα των Συνταγματαρχών κατέρρευσε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και ενώ αποδείχθηκε ανίκανη να προασπίσει τα ελληνικά εδάφη εκεί. Στις 24 Ιουλίου 1974 η δικτατορική περίοδος την Ελλάδας έληξε και τη θέση της πήρε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Οι πραξικοπηματίες συνελήφθησαν αργότερα και δικάστηκαν για τις πράξεις τους κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Πιστεύω πως σε πολύ λίγες γραμμές κατάφερα να συνοψίσω τα βασικά γεγονότα της εποχής. Αν θελήσετε να τα χρησιμοποιήσετε με τους μαθητές σας προσπαθήστε να τους εξηγήσετε κιόλας ότι δεν είναι μια μέρα που απλά δεν πάμε σχολείο, δεν είναι μια ημέρα που πάμε για πορεία, τα σπάμε και κάνουμε χαβαλέ. Είναι μια μέρα για να θυμόμαστε έναν ουσιαστικό αγώνα ανθρώπων για την ελευθερία του λόγου, για το δικαίωμα να διοικούνται οι χώρες από άτομα της επιλογής τους και το ιδεώδες της δημοκρατίας που γεννήθηκε σε αυτήν εδώ τη χώρα και που η ίδια πρέπει να είναι το φωτεινό παράδειγμα για να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες.

"Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ"

Οι μάυρες γάτες είναι σήμα κατατεθέν των μαγισσών των απανταχού χωρών και υπηρετούσαν ως προστάτιδες των μαγικών τους δυνάμεων! Μια τέτοια μαύρη γάτα έφτιαξα και εγώ για τον εορτασμό της 31ης Οκτώβρη.
Τα υλικά μου
Μόνο μαύρο χαρτόνι, μολύβι κα ψαλίδι.

Πώς το έκανα
Αυτό είναι ένα μονοδιάστατο πρότζεκτ. Το μόνο που έκανα ήταν να φτιάξω με το μολύβι μου το προσχέδιο μιας γάτας επάνω σε ένα μισοφέγγαρο. Το έκοψα και έτοιμο.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΑΓΙΣΣΑ

31 Οκτώβρη και όλα τα μαγικά πλάσματα βρίσκονται σε μεγάλη κινητικότητα! Μια μάγισσα ξαφνικά πετάει με τη σκούπα της ακριβώς μπροστά μας! Δεν έχουμε παρά να φτιάξουμε κι εμείς μία για να δείξουμε ότι αυτή η τάξη... "πετάει" μαζί της!!!
Τα υλικά μου
Μπλε αφρώδες χαρτί (2 κομμάτια)
Ανοιχτό σομόν αφρώδες
Αφρώδες σε κίτρινο και της άμμου ή ανοιχτό καφέ
Λίγο μαύρο χαρτόνι
Μαύρος μαρκαδόρος
Ψαλίδι

Πώς το έφτιαξα
Αρχικά, χάραξα με μολύβι επάνω στο ένα μπλε αφρώδες ολόκληρη τη φιγούρα, με τις λεπτομέρειές της για να έχω έναν οδηγό στα μεγέθη και τα κομμάτια που θα χρειαζόμουν. Αφού έφτιαξα όλη τη φιγούρα, έκοψα με το ψαλίδι μου το καπέλο και τα ρούχα και στα δύο κομμάτια, ώστε να υπάρχει εμπρός και πίσω. Με οδηγούς τις λεπτομέρειες που είχα σχεδιάσει επάνω στο μπλε, έκοψα στο σομόν το πρόσωπο, στο κίτρινο το κοντάρι της σκούπας και στο ανοιχτό καφέ τη σκούπα. Στο μαύρο χαρτόνι έκοψα μαλλιά, κάνοντας στις άκρες ένα οδοντωτό σχήμα και προσέχοντας να κάνω λεπτότερη την πλευρά που προορίζεται για το μπροστινό μέρος και μεγαλύτερη την πλευρά που θα φαίνεται από το πίσω μέρος. Με το μαρκαδόρο μου της ζωφράφισ στο πρόσωπο ένα μικρό ματάκι (φαίνεται μόνο προφίλ) και το χαμογελαστό της στοματάκι. Κόλλησα τα κομμάτια μεταξύ τους και έτοιμη! Και αυτή είναι μια κατασκευή που με λίγη προεργασία μπορεί να γίνει και σε τάξη. Ελπίζω να σας ενέπνευσα! Καλές πτήσεις, λοιπόν!

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Με το αγαπημένο μου αφρώδες χαρτί και μόνο φτιάχτηκε αυτή η γλυκύτατη, κατ'εμέ κουκουβάγια, που μας στόλισε τον υπέροχο πίνακα ανακοινώσεών μας.
Τα υλικά μου
Αφρώδες χαρτί σε καφέ σκούρο (1 μεγάλο κομμάτι) και λίγο πιο ανοιχτό (1 κομμάτι)
Αφρώδες χαρτί σε πορτοκαλί χρώμα (ένα μικρό κομμάτι)
Αφρώδες χαρτί σε λευκό χρώμα (ένα μικρό κομμάτι)
Ψαλίδι

Πώς το έφτιαξα
Στο μεγάλο κομμάτι σχεδίασα με ένα μολύβι σε ένα ενιαίο σχήμα το σώμα της κουκουβάγιας μαζί με το κεφάλι, προσέχοντας να φτιάξω και μικρά αυτάκια. Έπειτα έκοψα το σχήμα. Στο πιο ανοιχτό καφέ, σχεδίασα τα φτερά της κουκουβάγιας μου, σε μέγεθος τέτοιο ώστε να είναι αρμονικά με το σώμα. Τα έκοψα και τα κόλλησα στα πλαϊνά του σώματος, χωρίς να το καλύπτουν τελείως. Στο πορτοκαλί έκοψα ράμφος (ένα τριγωνάκι) και δύο οβάλ σχήματα για τα ποδαράκια της. Τέλος, έκοψα στο λευκό δύο άσπρους κύκλους για μάτια, στα οποία με μαύρο μαρκαδόρο έφτιαξα τη λεπτομέρεια της κόρης. Κόλλησα όλα τα χαρακτηριστικά και έτοιμη. Διαστάσεις έχω επιλέξει να μη δίνω σε κατασκευές, γιατί ο καθένας μπορεί να φτιάξει κάτι όσο μικρό ή μεγάλο θέλει. Προσπαθώ να κάνω απλές ιδέες για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε τάξεις μαζί με τα παιδιά!

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ FRANKENSTEIN FACE ΓΙΑ ΤΟ HALLOWEEN

Η ιδέα μου φέτος ήταν να φέρω την ατμόσφαιρα της συγκεκριμένης γιορτής και με μερικές κατασκευές που θα στόλιζαν κάποια κομμάτια του χώρου στην υποδοχή. Η πρώτη μου ιδέα, λοιπόν, ήταν το πρόσωπο του τέρατος του Φράνκενστάιν.
Τα υλικά μου
Αφρώδες χαρτί κατασκευών σε πράσινο χρώμα (2 φύλλα)
Μικρά κομμάτια από λευκό και μάυρο χαρτόνι
Μαύρο χαρτόνι
Ψαλίδι χαρτοκοπτικής
Κοπίδι

Πώς το έφτιαξα
Έκοψα τα δύο φύλλα αφρώδες σε παραλληλόγραμμο σχήμα, λίγο μικρότερα από τη σελίδα μεγέθους Α4. Στο ένα φύλλο, σχεδίασα κενά για μάτια και στόμα και τα έκοψα με κοπίδι. Στο δεύτερο φύλλο, το οποίο θα ενωθεί με το πρώτο, κόλλησα κομμάτια από άσπρο χαρτόνι στο ύψος που θα "έπεφταν" τα μάτια και το κομματάκι του μαύρου χαρτονιού στο 'υψος που θα "έπεφτε" το στόμα. Κόλλησα τα δύο αφρώδη φύλλα μεταξύ τους και έβαψα με μαύρο μαρκαδόρο την κόρη στα μάτια και επάνω στο πρόσωπο μερικά "ράμματα". Έπειτα, με το μαύρο χαρτόνι έκοψα μια οδοντωτή λωρίδα και την έβαλα στο μπροστινό κομμάτι για μαλλιά και κάλυψα όλη την πίσω πλευρά του κεφαλιού με αντίστοιχα οδοντωτά κοψίματα, ώστε να έχουμε και μια σωστή πίσω όψη κεφαλιού. Η κατασκευή είναι εύκολη και έχει επιλεγεί ο συγκεκριμένος τρόπος ώστε να μπορούμε να την κάνουμε και με παιδιά.

Halloweeeeeeeeen!!!!!!!!!!!!!!

Όταν διδάσκουμε μια ξένη γλώσσα σε παιδιά, καλό είναι να μην αρκούμαστε μόνο στο να μεταλαμπαδεύουμε γνώσεις γραμματικής και λεξιλογίου, αλλά να κάνουμε τα παιδιά κοινωνούς των πιο γνωστών τοπικών παραδόσεων της χώρας η οποία μας ενδιαφέρει, να τους μάθουμε παραδόσεις, έθιμα και στοιχεία της κουλτούρας του εκάστοτε λαού. Έτσι και το μάθημα αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον, η ομάδα δένεται περισσότερο και η γνώση που δίνουμε είναι πλέον σφαιρική. Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι LEARNING IS FUN!!!!
Μια καλή ιδέα για τάξεις αγγλικών, είναι η αναφορά στο Halloween, το οποίο γιορτάζεται σε Αγγλία και Αμερική στις 31 Οκτωβρίου.

Μερικές χρήσιμες πληροφορίες:
--Το Halloween είναι η παραμονή της ημέρας των Αγίων Πάντων, στις χώρες αυτές. Είναι η μέρα που οι άνθρωποι προσεύχονταν για τις ψυχές των ανθρώπων που είχαν πια φύγει από τη ζωή.
--Στα αρχαιότερα χρόνια, ως έναρξη της νέας χρονιάς είχε οριστεί η 1η Νοεμβρίου και 31 Οκτώβρη ήταν, μοιραία, η παραμονή της. Οι άνθρωποι είχαν χωρίσει έτσι το χρόνο, καθώς θεωρούσαν το τέλος της εποχής του ήλιου και της καλοκαιρίας και την έναρξη του σκοταδιού και του χειμωνιάτικου κρύου, την 1η του Νοέμβρη.
--Από το 19ο αιώνα και έπειτα, άρχισε να ενισχύεται η αντίληψη ότι οι μάγισσες, οι νεράιδες και τα υπόλοιπα μαγικά, σκοτεινά και σκανταλιάρικα πλάσματα εμφανίζονται και είναι ιδιαιτέρως ενεργά.
--Οι αρχαίοι Κέλτες, για να διώξουν τα κακά πνεύματα έκαιγαν μεγάλες φωτιές εκείνη τη νύχτα, καθώς πίστευαν ότι τα δυναμώνει το σκοτάδι και τα τρομάζει το έντονο φως. Έτσι, για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα την 31 Οκτώβρη, οι λαοί αυτοί άναβαν μεγάλες τελετουργικές φωτιές στο ύπαιθρο. Η παράδοση αυτή μετακινήθηκε στην Αγγλία και παραμένει ως τώρα την 5η Νοέμβρη.

Προλήψεις σχετικά με αυτή τη μέρα:
--Όλα τα ταξίδια πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί ως τότε, καθώς οι μάγισσες και τα στοιχειά των δασών αγαπούν να επιτίθενται στους ταξιδιώτες. Όσοι έπρεπε να ταξιδέψουν, κουβαλούσαν στην τσέπη τους λίγο ψωμί και αλάτι, που λέγεται ότι βοηθάει να ξεφορτωθούμε οτιδήποτε κακό.
--Αν κόψεις ένα μήλο στη μέση και το φας υπό το φως ενός κεριού μπροστά σε έναν καθρέφτη αυτή τη νύχτα, θα δεις το πρόσωπο του μελλοντικού συζύγου σου.
--Οι μαύρες γάτες λέγεται ότι προστάτευαν τις δυνάμεις των μαγισσών εκείνη την ημέρα.
--Αν θες να δεις μια μάγισσα, φόρεσε τα ρούχα σου μέσα έξω και περπάτα ανάποδα αυτή τη νύχτα!

Και μια κατασκευή
Απλή και εύκολη, με αφρώδες χαρτί για κατασκευές και ματάκια μεσαίου μεγέθους.
Από άσπρο αφρώδες χαρτί, κόβουμε το σχήμα ενός μικρού φαντάσματος, σε μέγεθος τέτοιο που να μπαίνει στην κορυφή ενός μολυβιού. Του κολλάμε ματάκια και του ζωγραφίζουμε και ένα μικρό χαμόγελο. Φροντίστε να κόψετε μπρος και πίσω πλευρά.

Εναλλακτικά, από πορτοκαλί αφρώδες κόβουμε το σχήμα μιας κολοκύθας, το χαράζουμε λίγο με το ψαλίδι μας στην επιφάνεια για να κάνει αυλακώσεις, κολλάμε ματάκια και ζωγραφίζουμε στοματάκι!
Εύκολο, γρήγορο και δημιουργικό!

Και μια ταινία!
Αν δεν την έχετε δει, μια καλή επιλογή είναι το Hocus Pocus της DIsney, που έχει ως θέμα του τη συγκεκριμένη ημέρα.

Αυτά για τώρα! Καλές και δημιουργικές διδασκαλίες!!!

ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Το φθινόπωρο έχει πια μπει για τα καλά και τα σχολεία έχουν ήδη μπει στους ρυθμούς τους. Οι πρώτες γνωριμίες έχουν γίνει, έχουμε εξοικειωθεί με την τάξη μας και τους χώρους της. Ώρα λοιπόν να τη στολίσουμε με ένα θέμα φθινοπωρινό.

Τι θα χρειαστούμε
Λεπτό χαρτόνι σε ανοιχτό καφέ χρώμα, (όσο πιο λεπτό τόσο πιο καλά, γιατί το θέλουμε ιδιαίτερα εύκαμπτο.)
Ψαλιδάκια με στρογγυλεμένη μύτη, ειδικά για χαρτοκοπτική για παιδιά
Προαιρετικά διάφανη γκλίτερ κόλλα
Καφέ σκούρο μαρκαδόρο (για να σχεδιάσουμε εμείς)


Σε αρκετά λεπτό χαρτόνι ανοιχτού καφέ χρώματος, κομμένο σε τετράγωνα (ένα για το κάθε παιδί) θα φτιάξουμε ένα σχέδιο φύλλου, αρκετά εύκολο ώστε τα παιδάκια να μπορούν να το κόψουν μόνα τους. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε λεπτομερείς και να σχεδιάσουμε και τα "νεύρα" του φύλλου, ώστε η απεικόνισή του να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα. Αφού, λοιπόν, έχουμε κάνει εμείς την προεργασία του σχεδιασμού, θα μοιράσουμε στους μαθητές μας το κομμάτι χαρτονιού που τους αντιστοιχεί με το σχέδιο, και θα τους ζητήσουμε να πάρουν τα ψαλιδάκια τους και να το κόψουν γύρω γύρω όσο πιο προσεκτικά μπορούν. Εάν θέλουν, μπορούμε να τους ζητήσουμε να διακοσμήσουν το φυλλαράκι τους περνώντας λίγη διάφανη γκλίτερ κόλλα στα σημεία που έχουμε σχεδιάσει τα "νεύρα". Όταν τα παιδιά ολοκληρώσουν τη δραστηριότητά τους, θα βάλουμε τα φυλλαράκια σε μια μεριά της τάξης και θα περιμένουμε να στεγνώσει η κόλλα. Έπειτα, θα διακοσμήσουμε τους τοίχους της τάξης μας, φέρνοντας έτσι μια πρώτη νότα φθινοπώρου. Εάν η τάξη μας είναι μεγάλη και έχει άδειους χώρους, φτιάξτε διπλά σχέδια διαφορετικών φύλλων, για να έχετε περισσότερα και να γεμίσει ο χώρος σας.

Αυτή είναι μια απλή δραστηριότητα, όχι χρονοβόρα, με την οποία τα παιδιά θα διασκεδάσουν, θα αναπτύξουν τη λεπτή κινητικότητά τους και θα λειτουργήσετε ως ομάδα, στολίζοντας όλοι μαζί την τάξη σας για πρώτη φορά! Δραστηριότητες τέτοιου τύπου τα κάνουν να αισθάνονται όμορφα και σημαντικά και σας δένουν ως ομάδα.

Επίσης, η χειροτεχνία αυτή μπορεί να έρθει και ως αποτέλεσμα μιας εισαγωγής που θα τους κάνετε για τα αειθαλή και τα φυλλοβόλα δέντρα. Μπορείτε να τους εξηγήσετε για τη μετάβαση από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο και γιατί κάποια δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους. Μπορείτε να δείτε πληροφορίες για το μάθημά σας εδώ http://coolweb.gr/dentra-fita-rixoun-filla-fthinoporo/

Καλή επιτυχία και χαρούμενες δημιουργίες!

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ

Όταν μια νέα τάξη μαζεύεται την πρώτη μέρα στο χώρο διδασκαλίας της, το πρώτο σημαντικό βήμα είναι να γνωριστούν όλοι οι μετέχοντες μεταξύ τους. Η γνωριμία με τους συμμαθητές και τη δασκάλα μας/το δάσκαλό μας είναι άκρως σημαντική, γιατί όλη τη σχολική χρονιά θα εργαζόμαστε μαζί ως ομάδα. Μερικά παιχνίδια πρώτης γνωριμίας είναι τα εξής, δοκιμασμένα εδώ και χρόνια με επιτυχία:

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΜΠΑΛΑ
Η δασκάλα φέρνει στην τάξη μια μπάλα (από αυτές τις μαλακές, που μπορεί να έχουν και κουδουνάκι μέσα για να κάνουν ένα μικρό ήχο) και εξηγεί πως θα πετάει τη μπάλα ο ένας στον άλλον και ο κάθε ένας που θα την πιάνει θα λέει το όνομά του. Στο παιχνίδι παίρνει μέρος και η δασκάλα. Ο βασικός κανόνας είναι να μην πετάμε τη μπάλα δυνατά ούτε ψηλά. Στόχος είναι να παίξουμε και όχι να χτυπήσουμε.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΜΑΛΛΙ
Ο κανόνας είναι ο ίδιος με της μπάλας, μόνο που εδώ η δασκάλα ξεκινάει να πετάει το κουβάρι σε ένα παιδί πρώτη και κρατάει την αρχή του, έτσι ώστε το κουβάρι σιγά σιγά να ξετυλίγεται. Κάθε ένα παιδί κρατάει κλωστούλα και πετάει το υπόλοιπο κουβάρι. Όταν όλοι έχουμε πει το όνομά μας, θα έχουμε φτιάξει έναν ιστό αράχνης. Και μια που θα έχουμε φτιάξει ιστό, εάν είμαστε σε ξενόγλωσσο τμήμα μπορούμε να πούμε και το τραγουδάκι itsy bitsy spider. Αν έχουμε περισσότερη ώρα, όρεξη και φαντασία, μπορούμε να τους πούμε μια μικρή ιστορία καθώς θα μαζεύουμε σιγά σιγά το κουβάρι, παίρνοντας την κλωστούλα από τα χεράκια ενός ενός παιδιού, που μάλιστα να περιλαμβάνει και τα ονόματά τους.

Π.χ. Ήταν κάποτε, μια φορά κι έναν καιρό, μια πριγκίπισσα αράχνη, η Γλυκούλα. Η Γλυκούλα, λοιπόν, λάτρευε να φτιάχνει παντού ιστούς. Μάταια φώναζε η μαμά της ότι εάν συνέχιζε έτσι, θα γέμιζε όλο το μαγικό τους δάσος με ιστούς και τότε τα ζώα δεν θα είχαν που να μείνουν, οι άνθρωποι δεν θα είχαν κανένα λόγο να τους επισκέπτονται και όλα τα δέντρα θα έχαναν το καταπράσινο φύλλωμά τους, γιατί θα ήταν καλυμμένα με ιστούς. Μια μέρα, λοιπόν, καθώς η Γλυκούλα έπλεκε έναν τεράστιο ιστό πάνω σε ένα έλατο, ξαφνικά άκουσε μια φωνούλα. "Μα καλά, είναι Χριστούγεννα και δεν το ήξερα; Μαμά, κοίτα, ένα έλατο είναι κιόλας στολισμένο!" ήταν η Μαρία (και παίρνουμε το νήμα από τα χεράκια της Μαρίας και αρχίζουμε να τυλίγουμε το κουβάρι) Μα το δέντρο δεν ήταν στολισμένο. Ήταν κατάλευκο γιατί η Γλυκούλα είχε τόσο ενθουσιαστεί με τον ιστό της που είχε καλύψει σχεδόν όλο το δέντρο. "Όχι, Μαρία" ακούστηκε μια άλλη φωνή. "Δε βλέπεις; Μάλλον είναι κρυωμένο ή το πονάει κανένα κλαδί. Αφού είναι τυλιγμένο ολόκληρο" είπε ο Γιώργος (και παίρνουμε το μαλλί από τα χέρια του Γιώργου και συνεχίζουμε να τυλίγουμε). "Μα καλά, πονάνε τα δέντρα;" απόρησε η Ειρήνη (και παίρνουμε το μαλλί από τα χεράκια της Ειρήνης). "Εγώ έχω ακούσει ότι και τα δέντρα πονάνε, ειδικά όταν τα κόβουμε", πρόσθεσε ο Αντρέας (και παίρνουμε την κλωστούλα του Ανδρέα). "Κι εμένα μου έχει πει η μαμά μου ότι είναι ζωντανά και καλόψυχα κι ότι όταν τους μιλάμε γίνονται πολύ ευτυχισμένα και μεγαλώνουν γρηγορότερα, γι αυτό όταν δεν με κοιτάζει εγώ πηγαίνω κοντά στην τριαναταφυλλιά μας και της τραγουδάω το Μια Ωραία Πεταλούδα. Και έτσι έβγαλε γρήγορα λουλούδια. Είναι αλήθεια!" Πετάχτηκε η Ηρώ (και παίρνουμε το μαλλάκι από την Ηρώ). "Κοιτάξτε, κοιτάξετε εκεί ψηλά!" φώναξε με ενθουσιασμό ο Μιχάλης (και παίρνουμε και τη δική του κλωστούλα) "Μια μεγάλη αράχνη! Έι, πώς σε λένε; Ποια είσαι;" τη ρώτησε. "Είμαι η Γλυκούλα" του απάντησε εκείνη. "Και γιατί φτιάχνεις τον ιστό σου στο δέντρο;" τη ρώτησε η Κυβέλη(και παίρνουμε και το δικό της κομματάκι) "Το έχεις γεμίσει, δε βλέπεις;" τη μάλωσε ο Χάρης (και παίρνουμε και από εκείνον την κλωστούλα). Τότε ήταν που η Γλυκούλα κατάλαβε ότι τελικά μάλλον ήταν άσχημο αυτό που έκανε. Υποσχέθηκε στα παιδιά ότι θα σταματούσε και όλα μαζί της υποσχέθηκαν να τη βοηθήσουν να βγάλει τους ιστούς από τα δέντρα. Ζήτησαν λοιπόν από τη δασκάλα τους να πάνε όλοι μαζί με την καινούρια τους φίλη και να κάνουν το δάσος όπως ήταν πριν. Έτσι, όλοι οι καινούργιοι φίλοι, ξεκίνησαν και έφτιαξαν όλα τα δέντρα, όλα τα μονοπάτια και όλα τα μανιταράκια τους δάσους ώστε να είναι καθαρά και όμορφα και η αραχνούλα μας τα περίμενε με τη δασκάλα τους για να μάθουν πολλά καινούρια πράγματα κάθε φορά.
Και κάπως έτσι κλείνουμε το παραμύθι μας. Ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε διαλόγους ή να επινοήσουμε πολλές διαφορετικές ιστορίες.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ
Μια άλλη ιδέα είναι να φτιάξουμε με τα παιδιά κατασκευές με βάση ένα θέμα, τις οποίες τα παιδιά θα πάρουν μαζί τους φεύγοντας. Στόχος είναι η κατασκευή του κάθε παιδιού να λέει το όνομά του και να δώσει ένα ύφος στην τάξη μας.
Για παράδειγμα, μπορούμε να πάρουμε φελλούς και να ενώσουμε με κόλλα τρεις, να βάλουμε στο μεσαίο οδοντογλυφίδα και να στερεώσουμε επάνω της ένα χρωματιστό χαρτί σαν πανί. Φτιάξαμε μια βαρκούλα. Στο πανί θα γράψει ο καθένας το όνομά του, θα το βάλει στο θρανίο του μέχρι να φύγει και στο τέλος θα το πάρει στο σπίτι. Μπορούμε να τους πούμε ότι αυτά είναι τα καραβάκια με τα οποία θα ταξιδέψουμε στις νέες μας γνώσεις, ή ότι το ταξίδι προς έναν υπέροχο κόσμο ξεκινά.
Μια δεύτερη ιδέα είναι το δάσος. Για τα κορίτσια μπορούμε να φτιάξουμε λουλουδάκια και για τα αγόρια μανιταράκια, κατασκευές με χαρτόνι, την κορυφή των οποίων θα τρυπήσουμε με διακορευτή και θα περάσουμε κορδελίτσα, μαλλί ή σπάγκο. Π.χ. θα είμαστε η τάξη του μαγεμένου δάσους, όπου όλη τη χρονιά θα μάθουμε υπέροχα πράγματα, θα παίξουμε, θα τραγουδήσουμε και θα γελάσουμε. Η κατασκευή θα είναι για να τη βάλουν για παράδειγμα στο χερούλι της πόρτας του δωματίου τους στο σπίτι, ένδειξη ότι ανήκουν στο σχολείο τους σε αυτή την εκπληκτική τάξη!
Μια τρίτη ιδέα και αρκετά πιο απλή είναι τα αστεράκια από φελλό, τα οποία θα κόψουμε και θα στολίσουμε με χρυσόσκονη. Θα είμαστε η τάξη των πιο λαμπερών αστεριών του ουρανού, ή μικροί αστροναύτες.

Αυτά προς το παρόν! Καλή επιτυχία και καλή αρχή!

ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΗ

Η πρώτη μέρα των μικρών παιδιών στη νέα τους τάξη, είτε αυτή λέγεται νηπιαγωγείο, είτε πρώτη δημοτικού, είτε πρώτη προκαταρκτική σε μια ξένη γλώσσα, είναι το πιο σημαντικό βήμα για μια εξαίρετη νέα σχολική χρονιά! Το παν είναι να αφήσουμε στο τέλος του μαθήματος ένα ενθουσιώδες κοινό το οποίο να αγωνιά να επιστρέψει για να περάσει υπέροχα και την επόμενη φορά! Πώς θα το πετύχουμε αυτό; Μα φυσικά έχοντας αυτοπεποίθηση οι ίδιοι και υπέροχη και δημιουργική διάθεση. Ας μην ξεχνάμε πως εμείς οι εκπαιδευτικοί "πλάθουμε" τις μικρές ψυχούλες και δίνουμε συναισθηματικές βάσεις για τη ζωή των παιδιών σε κοινωνικά περιβάλλοντα εκτός του οικογενειακού τους χώρου. Η πρώτη μικρή κοινωνία, λοιπόν, μετά από την οικογένεια, είναι το σχολείο, σε όποια του μορφή, το οποίο οφείλει να υποδεχτεί τα μικρά αυτά πλασματάκια με αγάπη και μεγάλη υπομονή!

Η δική μας θετική αύρα και ενέργεια αντικατοπτρίζεται αρχικά στην εικόνα μας! Μια προσεγμένη, καθαρή και περιποιημένη εικόνα δίνει την αίσθηση ανθρώπου συγκροτημένου και εμπνέει το σεβασμό! Και αυτό όχι μόνο στην τάξη και όχι μόνο στα παιδιά, αλλά και σε κάθε κομμάτι της ζωής μας και σε κάθε κοινωνικό κύκλο! Ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι που δηλώνει την καλή μας διάθεση είναι το χαμόγελό μας! Ένα ζεστό χαμόγελο αφήνει στο γονέα και στο παιδί τη σιγουριά ότι βρίσκεται κοντά σε έναν άνθρωπο που είναι εκεί με όλη του την ψυχή για να υπηρετήσει το σκοπό του και πάνω από όλα να σταθεί δίπλα στο παιδί με αγάπη και αφοσίωση!

Και τέλος, η ενασχόλησή μας με μικρά παιδιά απαιτεί από το δάσκαλο να είναι ένας μικρός μάγος ή καλλιτέχνης, όποιο επίπεδο δεξιότητας και εάν διαθέτει. Μια πρώτη ιδέα, λοιπόν, για να γνωριστούμε με το τμήμα μας και για να μας γνωρίσουν (να θυμούνται το όνομά μας, ποιοι είμαστε κλπ) είναι η δημιουργία ένός παρουσιολογίου. Μια κατασκευή που θα μας βοηθάει σε κάθε μάθημα να εντοπίζουμε παρόντες και απόντες και θα μας βοηθήσει να μάθουμε γρήγορα ο ένας τον άλλον. Ένα απλό παράδειγμα είναι το εξής:

Παίρνουμε 2 μεγάλα χαρτιά κανσόν και τα κόβουμε ίδια σε σχήμα σπιτιού.
Το ένα θα λειτουργήσει ως βαση, οπότε μόλις το κόψουμε το κρατάμε στην άκρη. Στο άλλο κόβουμε μικρά παραθυράκια, τα οποία θα έχουν τη δυνατότητα να ανοιγοκλείνουν (μην κόψετε, δηλαδή, και τις τέσσερις πλευρές. Κόβουμε τις 3 και τσακίζουμε την τέταρτη ώστε να δημιουργήσουμε παράθυρο).
Στη συνέχεια, κολλάμε τα δύο χαρτόνια μαζί. Φυσικά μπορούμε να βάλουμε χρώματα και γκλίτερ και να το στολίσουμε με τα παιδιά μας ή να το κάνουμε δική μας προεργασία μόνοι μας! Αυτό είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός μας.
Εάν διαθέτουμε φωτογραφική μηχανή, μπορούμε να φωτογραφίσουμε έναν έναν τους μαθητές και να κολλήσουμε τα προσωπάκια τους στο κάθε παράθυρο, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μας, τον οποίο θα τοποθετήσουμε στη θέση της σοφίτας . Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε απλώς μέσα σε κάθε παραθυράκι γράφουμε το όνομα του κάθε παιδιού και το αφήνουμε να στολίσει το παραθυράκι του, έτσι ώστε όλα να έχουν τον προσωπικό χαρακτήρα του καθενός.
Το κρεμάμε στην πόρτα της τάξης μας ή σε περίοπτη θέση στον τοίχο σε ύψος που όλα να μπορούν να φτάσουν και τους εξηγούμε ότι όταν κάθε παιδάκι έρχεται στην τάξη κάθε φορά θα ανοίγει το παραθυράκι του και θα το κλείνει φεύγοντας. Είναι μια ευχάριστη διαδικασία για τους μαθητές, μας φέρνει κοντά και τους ενθουσιάζουμε με το πρώτο μας καλλιτεχνικό δημιούργημα! Επίσης τα βάζει σε μια πρώτη διαδικασία ρουτίνας, μαθαίνουν να ακολουθούν απλούς κανόνες με ευχάριστο τρόπο και μας δίνει μια πρώτη αίσθηση ομαδικότητας (δημιουργούμε όλοι μαζί σαν ομάδα, παρατηρούμε τους απόντες, εάν κάποιο παιδί ξεχάσει το παραθυράκι του, θα του το υπενθυμίσουν οι συμμαθητές του).

Σημείωση: Η συγκεκριμένη κατασκευή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την εκμάθηση του αλφαβήτου, σε κάθε γλώσσα. Αντί για ονόματα, στη θέση τους βάζουμε τα γραμματάκια, ένα σε κάθε παράθυρο και ανοίγουμε κάθε φορά αυτά που μαθαίνουμε. Δεν τα κλείνουμε, μέχρι να μείνουν όλα τα παράθυρα ανοιχτά!

Καλή επιτυχία σε όσους θέλουν να το ακολουθήσουν. Καλή σχολική χρονιά σε όλους τους φίλους, συναδέλφους και γονείς!